تخریب در زیست بوم آبهای آزاد

چکیده
گرم شدن کره ی زمین و سرریز شدن مقدار زیادی مواد آلوده و آلاینده به آبهای آزاد، موجب کاهش اکسیژن محلول در آب شده که موجب خالی شدن آب از موجودات آبزی و مرگ و میر آنها و نیز تغییرات ناگوار زیست محیطی شده است. آنچه میتواند این روند را کند و یا متوقف کند، مهار سیل فاضلاب و موادمغذی به درون آبهای آزاد و کاهش استفاده از سوخت های فسیلی ست.

تعداد کلمات : 1276 / تخمین زمان مطالعه : 6 دقیقه

یک بررسی جهانی
تیمی متشکل از دانمشندانی از تارنمای جهانی اکسیژن اقیانوس، گروهی بودند که توسط هیئت چند دولتی اقیانوس شناسی سازمان ملل، در سال 2016، تحقیقاتی انجام دادند و  دریافتند که نواقص و خسارات اقیانوس های کره ی زمین حائز اهمیت است.

پس از گذشت 50 سال، اقیانوس از کاهش حدود 85 بیلیون تُن (77بیلیون متر تن) اکسیژن رنج میبرد که مساحتی که روی هم رفته و نهایتا به اندازه ی اتحادیه ی اروپاست را آلوده میکند. از دید جهانی، مقدار اقیانوس هایی که اکسیژن آبهای آنها به صفر رسیده است، 4 برابر شده اند در حالیکه مناطقی که در تحت عنوان منطقه ی کم اکسیژن قرار دارند، به 10 برابر افزایش یافته سات که تحقیقات نشانگر این مطلب است. بر اساس مطالعات،  مقاومت مناطق ساحلی و دریاها که چسیبیده به هم هستند، از زمانیکه شرایط کم اکسیژنی به وجود آمده، هزاران سال است.

 
مناطق کم اکسیژن در سراسر جهان وجود دارند. نقاط قرمز رنگ مناطق ساحلی را نشان میدهد که اکسیژن آنها به 2 میلی گرم در هر لیتر یا کمتر از این، کاهش یافته است، و نقاط آبی رنگ، جاهایی هستند که به همین میزان کمبود اکسیژن دارند و در آبهای آزاد هستند.

بریتبرگ میگوید: اگر ما حدود 4.5 میلیون کیلومتر مربع از زمینهای حاصلخیز  را از دست بدهیم، همه مضطرب و نگران خواهند شد. ولی آنچه در زیر ظاهر اقیانوس در حال رخ دادن است، در محدوده ی دید ما نیست و به سادگی میتوان به آن توجه نکرد یا آنرا کلا نادیده گرفت.

همانند مراتب اکسیژن در یک قطره ی آب، رفتار و رشد ماهی مانند دیگر موجودات موجود در اقیانوس هم تغییر میکند—نبود اکسیژن میتواند آنها را آسیب پذیرتر  در برابر بیماریها کند، یا اینکه تولید مثل کردن را رایشان دشوار سازد. در موارد حادتر، ممکن است آنها خفه شوند. در حالیکه گونه های مشخصی از موجودات میکرواورگانیسم (موجودات بسیار ریز) در شرایط کمبود اکسیژن هم رشد میکنند، اکثر جانوران بزرگتر دریایی یا میمیرند یا آب های کم اکسیژن را رها کرده و اکوسیستم های نزدیک را که توزان زندگی را بر هم زده اند را مورد تاخت و تاز قرار میدهند، رشته ی غذایی را از هم پاره میکنند یا آسیب پذیری آنها در برابر شکارچیان را بیشتر میکنند که این مبحث در پژوهش نویسندگان بیان شده است.

بازگرداندن اکسیژن به شکل اولیه ی خوداقیانوس "منطقه ی مرگ"- محل هایی از دریا که اکسیژن شدیدا یا کاملا رو به کاستی ست و بسیاری از گونه های زیستی نمیتوانند به حیات خود ادامه دهند- در حال افزایش اند و دانشمندان هشدار داده اند که این روند به رشد خود ادامه میدهد مگر اینکه ما فاکتورهای تغییر آب و هوایی دنیا را کنترل کنیم که این همان نگرانی تشدید تغییر در خواص شیمیایی اقیانوس است.
بریتبرگ در ایمیلی به مجله ی دانش زنده گفت: در برخی موارد، شواهد نشان میدهد که این آسیب میتواند برطرف شود و جاهایی که مواد مغذی و فاضلابی اکسیژن را از آب مکیده است، هنوز هم میتواند بازیافت شود به شرطیکه مجرای آلاینده ها قطع گردد.

بریتبرگ میگوید: به عنوان مثال، بخشهایی از مصب رود تمز در لندن و مصب رودخانه ى دلاور- که هر دو مدت زیادی بدون اکسیژن و بدون ماهی به سر برده بودند- در حال حاضر خیلی پیشرفت کرده اند و الان میزبان تعداد زیادی از ماهی های زنده اند.

و همینطور در شاخآب چساپیک  ایالت ماساچوستز-  که مدت مدیدی به منطقه ی مرگ معروف بود که بطور فصلی بیش از 30درصد از این منطقهرا پوشش میدهد- آلودگی نیتروژن به میزان 24 درصد کاهش یافت که در نتیجه ی بهبود اقدامات کشاورزی و مدیریت فاضلاب بود و هوا نیز کیفیت بهتری بخاطر متعادل سازی در عملیات تمیز کردن هوا، پیدا کردند، بر اساس مطالعات.

بریتبرگ میگوید: بهر روی، وقتی اکسیژن در آبهای آزاد کم شود، همه ی ما در قلمرویی ناشناخته قرار داریم و نمیدانیم چه مدت طول خواهد کشید تا اقیانوس واکنش خود را نشان دهد. اشاره به این موضوع جهانی، نیاز به همکاری همه دنیا و ابتکار و نوآوری در کم کردن صدور  و پخش سوختهای فسیلی و مهار کردن آلودگی مواد مغذی. احداث مناطق محافظت شده ی بیشتر در اقیانوس و حمایت از سیاستهایی دارد که حتی در زندگی موجودات آبزی در خطر قرار گرفته و آسیب پذیر، نیز میتواند به تلاش برای بازسازی اکوسیستم(زیست بوم) کمک کند.  نقل از گروه تحقیقات مؤلفین.

بریتبرگ میگوید: "کاهش دادن و در نهایت لنگ لنگان متوقف کردن اکسیژن آبهای آزاد، و نیز افول اکسیژن در آبهای ساحلی که بخاطر تغییرات آب وهوایی ست، تلاشی جهانی میخواهد، ولی حتما باید انجام شود- نه تنها بهبود اکسیژن در اقیانوس، بلکه بخاطر اجتناب از بدترین نوع ویرانی که گرمای کره ی زمین میتواند باعث آن شود"